De verwevenheid tussen (huwelijks en buitenhuwelijks) partnerschap en goederenrecht vormt een grote uitdaging voor de rechtspracticus, maar biedt tevens opportuniteiten.
De wisselwerking tussen beide rechtstakken is uitermate groot, aangezien het familiaal vermogensrecht werkt met goederenrechtelijke rechtsfiguren zoals het vruchtgebruik, het opstalrecht en de mede-eigendom. Daardoor biedt een grondige kennis van het goederenrecht, waar concepten aan bod komen zoals bijvoorbeeld zaakvervanging, vaak een oplossing voor relatievermogensrechtelijke vraagstukken. Bij heel wat relatie-vermogensrechtelijke vraagstukken werkt ook het goederenrechtelijk specialiteitsbeginsel en eenheidsbeginsel door.
Vooral in partnerrelaties waar geen wettelijk systeem van vergoedingsrekeningen bestaat (bij gehuwden onder een stelsel van scheiding van goederen, bij wettelijke en bij feitelijke samenwoning) kan het (nieuw) goederenrecht een valabel alternatief – en zelfs een meerwaarde – bieden in vergelijking met klassieke verbintenisrechtelijke remedies zoals de verrijkingsvordering.

Spreker:
Bart Van den Bergh, Raadsheer en dienstdoend kamervoorzitter in het hof van beroep te Antwerpen, lid CSW, wetenschappelijk medewerker UHasselt

Wie tot een nalatenschap wordt geroepen is niet verplicht deze te aanvaarden. De wet laat hiervoor een principiële termijn van 30 jaar om te beslissen. Anderzijds kan een nalatenschapsgerechtigde gedwongen worden zijn keuze veel sneller te maken: een nalatenschapsschuldeiser kan deze keuze vervroegd uitlokken, maar ook een deelgenoot (erfgenaam of legataris) die zelf reeds aanvaard heeft, kan dit en zelfs een tegenpartij die met de erflater in een procedure was verwikkeld kan dit ook.
In deze opleiding wordt in het bijzonder ook een diepgaande analyse doorgevoerd van de saisine of het beheersbezit over de nalatenschap. Bij menig nalatenschapsgerechtigde werkt de vrees voor een stilzwijgende aanvaarding van de nalatenschap verlammend, zodat de saisine vaak verwatert tot een vorm van passief bewaren van de tegoeden van de nalatenschap. Het vormt dan ook een uitdaging om te onderzoeken op welke wijze een moderne invulling mogelijk is van de in de saisine begrepen beheersbevoegdheden, teneinde tot een efficiënt nalatenschapsbeheer te komen.

Spreker:
Bart Van den Bergh, Raadsheer en dienstdoend kamervoorzitter in het hof van beroep te Antwerpen, lid CSW, wetenschappelijk medewerker UHasselt

Wie tot een nalatenschap wordt geroepen is niet verplicht deze te aanvaarden. De wet laat hiervoor een principiële termijn van 30 jaar om te beslissen. Anderzijds kan een nalatenschapsgerechtigde gedwongen worden zijn keuze veel sneller te maken: een nalatenschapsschuldeiser kan deze keuze vervroegd uitlokken, maar ook een deelgenoot (erfgenaam of legataris) die zelf reeds aanvaard heeft, kan dit en zelfs een tegenpartij die met de erflater in een procedure was verwikkeld kan dit ook.
In deze opleiding wordt in het bijzonder ook een diepgaande analyse doorgevoerd van de saisine of het beheersbezit over de nalatenschap. Bij menig nalatenschapsgerechtigde werkt de vrees voor een stilzwijgende aanvaarding van de nalatenschap verlammend, zodat de saisine vaak verwatert tot een vorm van passief bewaren van de tegoeden van de nalatenschap. Het vormt dan ook een uitdaging om te onderzoeken op welke wijze een moderne invulling mogelijk is van de in de saisine begrepen beheersbevoegdheden, teneinde tot een efficiënt nalatenschapsbeheer te komen.

Spreker:
Bart Van den Bergh, Raadsheer en dienstdoend kamervoorzitter in het hof van beroep te Antwerpen, lid CSW, wetenschappelijk medewerker UHasselt