Verkeersongevallen – Actuele stand van zaken na ruim tien jaar artikel 19bis 11 §2 WAM – bij verkeersongevallen met verscheidene betrokken voertuigen en ongekende aansprakelijkheid

Omschrijving

Meer en meer wordt de schade bij verkeersongevallen geregeld via alternatieve vergoedingssystemen. De positie van de benadeelde als verkeersslachtoffer is gunstig, omwille van het verplicht karakter van deze aansprakelijkheidsverzekering en de rechtstreekse vordering. Indien niet is voldaan aan de toepassingsvoorwaarden van het aansprakelijkheidsrecht dreigt de benadeelde evenwel onvergoed te blijven. Dit is ondermeer het geval wanneer er zich een ongeval voordoet waarbij meerdere motorvoertuigen zijn betrokken, maar de benadeelde niet kan aanduiden welke bestuurder(s) (uit deze groep van motorvoertuigen) aansprakelijk moet(en) gesteld worden. Het aansprakelijkheidsrecht, bij uitbreiding de aansprakelijkheidsverzekering, vereist immers vastgestelde aansprakelijkheid van de verzekerde. Deze toestand is evenmin begrepen onder de vergoedingsopdrachten van het GMWF. Het is precies om tegemoet te komen aan deze ongevalstoestand dat artikel 19bis-11 §2 WAM werd ingevoerd bij Wet van 22 augustus 2002. Omtrent de juiste draagwijdte van dit artikel bestaat grote onduidelijkheid. Dit boek licht de totstandkoming van artikel 19bis-11 §2 WAM toe, om vervolgens in te gaan op de problematiek inzake juridische kwalificatie ervan. De toepassingsvoorwaarden worden uitgebreid besproken, telkens met verwijzing naar rechtsleer en rechtspraak. In het bijzonder wordt de (ruime) toepassing van artikel 19bis-11 §2 WAM onderzocht na het arrest van het Grondwettelijk Hof 3 februari 2011.